-
Anioły nadal lądują na górach Syjonu
Góry Syjonu czyli Zion położony w stanie Utah postanowiliśmy odwiedzić po raz kolejny. Może i dlatego, że poprzednim razem nie mieliśmy za dużo czasu, by móc nacieszyć się pięknem tego miejsca. Zion to dolina kanionu wyżłobionego przez Virgin River. I mimo, że swą wielkością chowa się przy tym tak znanym Wiekim Kanionie, to i tak urzeka na każdym kroku i każdym szlaku. W jego skałach drzemie historia kilku milionów lat, a każdy kolor i odcień rudości przekazuje inną opowieść. Miasteczko od razu wydało nam się znajome.. „ o tu spaliśmy pod namiotem”; „ tu jedliśmy lody”, „ o.. a tego hotelu tu nie było!”. No właśnie większa liczba turystów wymogła…
Może Ci się spodobać
Alaska – polecamy!
Pokój z widokiem na jezioro
Historia jednego pierścionka – Utah
-
W ogrodzie królowej – Bryce Canyon
Jest taki kanion zwą go Bryce. Poznacie go po charakterystycznych strzelistych pomarańczowych iglicach. Pomarańczowo w ogóle jest w Bryce Canyon, a poza tym znajdziecie paletę rudości, różu, ale i biel wpadającą w ecru. Tyle kolorów na tam (stosunkowo) małym skrawku ziemi. Oczy szaleją czasem, bo nie wiedzą na którym kolorze się skupić. Co polecamy w Bryce Canyon? Jest w Bryce jedno miejsce Ogrodem Królowej zwane i w sumie dopiero kiedy uzmysłowisz sobie tę nazwę, to zaczynasz postrzegać Bryce jak piaskową warownię jakiejś rudej królowej. Pośród ogrodu siedzi ta królewska para Widzisz wieże strażnicze, krużganki, komnaty i trony. I okna, z których wyjrzy pewnie za chwilę uwięziona księżniczka. Przechadzasz się ostrożnie…
-
Stare lodowce i wielkie góry czyli kanadyjskie Rockies
Czasem nam się zdaje, że te 9 000 km pokonaliśmy właśnie dla tej chwili. Nie umniejszamy tym samym tych wszystkich poprzednich przeżyć, wrażeń i widoków. Ale… poczujcie to sami… Stoimy właśnie na Parker Rigde po lewej góra Athabaska, na wprost wielki biały jęzor lodowca Saskatchewan. Nasze nogi depczą po gołej skale, która tkwi tu tak sobie spokojnie na wysokości ponad 2300 m npm. Jesteśmy w krótkich rękawkach, bo pogoda dziś jest cudna, niebo błękitne, a wiatr prawie nam nie dokucza. Jesteśmy prawie sami, bo po pierwsze jest jeszcze wczesnie, po drugie: niewielu ludzi chce się wybrać dalej niż 100 metrów od parkingu. Nie płaczę ze wzruszenia, jak wtedy, kiedy na…
subiektywny blog podróżniczy
