Plan na wycieczkę był taki, by planu nie mieć. Oczywiście na naszej mapie podróży zaznaczyliśmy kilka miejsc, które musimy zobaczyć. Mieliśmy dwa cele: poczuć pustynię i po prostu jechać, trwać w podróży doświadczając ją wszystkimi zmysłami. Unikaliśmy wielkich miast, skupisk ludzkich i sztucznego amerykańskiego disneylandu. Polegaliśmy tylko na sobie, nawigacji i przygodnych znajomych napotkanych gdzieś na bezdrożach. Kiedy pojawił się pomysł wyjazdu nie czułam ogromnej ekscytacji i podniecenia. W podróży powrotnej do domu towarzyszył mi żal i smutek, że opuszczam miejsce, w którym zakochałam się już pierwszego dnia. Po roku patrzę bardziej trzeźwo na tą nasza przygodę, lecz cały czas z ogromnym sentymentem i nostalgią. Jeżeli ktoś chce odkryć inną…